Çocuklarımıza psikolojik ve fiziksel şiddet uygularken neden bu kadar rahat olduğunuzu?
Ya da çocuğunuza öfkenizi kusarken yapmış olduğunuz davranışları; rahatça eşinize, dostunuza, ailenize yapabiliyor musunuz? Tokat atmayı alışkanlık haline getirmiş bir sürü aile görüyoruz. İnanın çocuğunuza davrandığınız gibi etrafınızdaki diğer insanlara davransanız yanınızda kimse kalmaz. Peki, çocuğunuza neden bu kadar rahat davranıyorsunuz biliyor musunuz? Çünkü o size muhtaç! Aynı şekilde tepki veremez, sizi terk edemez ya da bağırıp çağıramaz. Sadece susar veya ağlar. 10 dakika sonra gelir hiçbir şey yaşanmamış siz onu hiç üzmemişsiniz kalbi hiç kırılmamış gibi yine boynunuza sarılır. Siz, size kötü davrananları bu kadar çabuk affediyor musunuz? Etmiyorsunuz! Size 10 dakika önce hakaret edip tokat atan birine 10 dakika sonra asla sarılmazsınız. Bağrınıza basmazsınız. Size bir an önce sarılsın diye düşünmezsiniz. İçinize dert olmaz kırgınlığınız. Boynunuzu bükmezsiniz. Ama çocuğunuz boynunu büker; siz onu döversiniz ama o sizi affedin diye bekler.
Dayağı yer ama yine de sizi üzdüğünü düşünerek içine dert eder. Sizi affetmek için sabırsızlanır. Çocuklar çok masum. Onların bu masumluklarını kullanmayalım.
Belki beden olarak size bir şey yapamazlar ama düşünce olarak terk ederler. Ruhlarında derin yaralar açarsınız. Telafisi zor durumlara sokarsınız. Vurmak, hakaret etmek kişinin acizliğindendir. Konuşmak anlatmak için erdem sahibi olmak lazım.
Çocuklar oyun hamuru gibidir, gerek aileler ve gerekse öğretmenler diledikleri gibi eğitebilirler. Eğitirken şiddet yerine sevgiyi geliştirmeliyiz.
Aileler karşılık vermiyor, küsmüyor diye yavrularına şiddet uygulayabiliyorlar, peki ya öğretmenler? Çocuklar kendilerine şiddet uygulayan öğretmenlerine karşılık verebiliyor mu, küsebiliyor mu? Kendi çocuklarına dokunmayan ama başkalarının çocuklarından, öğrencilerinden bunu esirgemeyen nice öğretmenler gördük, görmeye de devam ediyoruz. Ailevi sorunları nedeniyle öğrencilerini azarlayan, şiddet uygulayan ne öğretmenler var. Başkalarının yavruları asla ucuz olmamalı.
Sözün özü, çocuklar masumdur, bizler gibi düşünemezler, adı üstünde çocuk. Elbette hataları olacak, kızacak tepki de göstereceğiz. Ama şiddet çocuklarda inanılmaz bir travma yaratır. Küser ama unutmaz. İleri yaşlarda birçok psikolojik sorun çocukluklarında gördükleri şiddet, eylem ve söylemlerdir. Filmlerde de görüyoruz, psikolojik destek alanlar doktora gittiklerinde hemen çocukluğunuza inelim derler.
Hiç kimse hatasız, mükemmel değil ki çocuklarının hatasız olmasını istesin. Çocuktur, elbette hata yapacak, önemli olan bunu tekrar etmemesi için ilgiyle, şefkatle, sevgiyle ona izah edilmesi gerekir. Şiddet uygularsak sevgisiz, hırçın bir nesil yetiştiririz.
Çocuklar masumdur, sevelim, ilgi gösterelim, sevdiğimizi gösterelim, ne kadar değerli olduğunu vurgulayalım. Karşılık vermiyor, veremiyor diye ağzımıza geleni söylememeli, hakaret etmemeli ve asla ama asla şiddet uygulamamalıyız.
Çocuklarımız nadide bir çiçektir, koparmayalım, koklayalım, onlar Yaradan’ın emanetidir, iyi sahip olalım…
GÜNÜN SÖZÜ: Kızını dövmeyen değil, sevmeyen, ilgilenmeyen, inanmayan, güvenmeyen, tahsilini yaptırmayan, destek olmayan dizini döver…
