Kazanmamız gereken bir maçtı. Tüm sezon boyunca çıkıp koşsanız da, sadece bu maçta rakibi yenip her şeyi geride bırakabileceğimiz bir maçı kazanamadık. Bu maçı kazanamayınca da kimse kusura bakmasın ama alınan diğer galibiyetlerin pek hayrını görmüyorum. Teknik Direktör Prosinecki’nin hala değişimlerdeki bekleyişi ve bazı oyuncular arasında yaptığını düşündüğüm ayrımlar, takıma hala puan kaybettirmeye devam ediyor. Beşiktaş maçında önemli isimlerden olan Enver Cenk Şahin hasta mıydı? Bu maçta neden saha yoktu? Sadece bu da değil! Yahu daha 3 gün öncesinde sana önemli bir galibiyet kazandıran kadroda bu denli bir oynama yapmanın ne anlamı var, hala anlayabilmiş değilim.
Bu yazıyı maçın kaybedildiği dakikalarda kaleme aldığımı belirtsem de, üzüntümün ne kadar büyük olduğunu anlatamam. Son ana kadar maçı galip bir şekilde getiriyorsun, sonrasında 3 dakika da ligden düşme potasına kendini atıyorsun. ‘İnsanın hevesini kursağında bırakıyorlar’ denirdi ya işte tamda öyle oldu. Galibiyet sonrasında ne olur diye puan hesabı yaparken, birden kendimizi ligin düşme potasındaki takımlar arasında bulduk. Yakışmadı bu oyun ve sonuç. Geçen hafta her ne yapıldıysa yapılsın, bu maç bizim için finaldi. Rize bizim üstümüze çıkarak bizi tehlike bölgesine attı. Şimdi ne yapağız. Puan mı dileneceğiz. Kendi göbeğimizi kendimiz kesemedik. Bu saatten sonra kötü bir durum olursa da bu sahadaki futbolcuların hatasıdır. Çünkü ellerindeki altın değerindeki fırsatı kendi ayakları ile teperek mahvettiler. Yazık çok yazık…
