Erdoğan Ayata’yı severdim. Bu cihetle İbrahim Ceylan’la değiş-tokuş yapmalarına üzülmüştüm. Ama İbrahim Ceylan Kayseri’de gayretli çalıştı. Bu şehrin bir evladı gibi milli eğitime damga vurmak istedi.
Peki ne oldu da çalışkan bir bürokrat olan İbrahim Ceylan istifanın eşiğine geldi. Hatta duyumlarıma göre istifa ederek Ankara merkeze alınmasını istedi.
Bildiğim bazı şöyler var. Ama, resmen teyid edemediğim için alenen yazamıyorum.
Mesela Müdürle bir büyüğümüz arasında 30 küsür okulun kadrosuyla ilgili bir tartışma yaşandı mı?.
Hatta bu diyalog, tartışmanın da ötesinde tatsız bir hal aldı mı?.
Yine bir süre önce bir anaokulu açılışında İbrahim Ceylan’ın yerinde bir konuşma yapmasından sonra, aynı büyüğümüz yanındaki yardımcısına “Bundan sonra benim olduğum yerde il müdürleri konuşmasın” talimatı verdi mi?.
Ve bazı atamalarda yaşanan sıkıntılar. Kayseri’deki yetkililere ait yetki için, Ankara’nın adres gösterilmesi... Hemde tatsız bir şekilde... Hatta normalin üzerinde imam-hatip okulu açılmasına rağmen bunun bile bazı çevrelerce yetersiz bulunarak Müdürün “28 şubatçı gibi” takdimi..
Özetle Milli Eğitim Müdürü İbrahim Ceylan bu saatten sonra Kayseri’de görev yapmaz yapamaz...”Yapmazsa yapmasın” diyebilirsiniz. Ama, hastalığın kaynağına inilmezse Ceylan’ı rahatsız eden, ürküten olayların bir çok üst düzey bürokrat içinde sahnelenmek üzere olduğunu söyleyebilirim. Yazıyı güya örtülü yazdım. Ama, ne söylemek istediğimi, neyi kastettiğimi anlayan anlamıştır... Bir süredir şehrin önde gelen isimlerinin iki kişilik konuştuğu olaylar-diyaloglar yakında halk efsanesi olarak kulaktan kulağa şehre yayılmakla kalmaz, Ankara’da en yüksek yerlere kadar da ulaşır... Sonra ne olur bilmem. Bildiğim İbrahim Ceylan’a yazık olduğudur.